Η καμηλοπάρδαλη, τα μικρά ανθρωπάκια που ανεβαίνουν με μια σκάλα μέχρι τον ουρανό, ζώα και πόλεις που απεικόνισε με τον χαρακτηριστικό του τρόπο, θα εξακολουθούν να μας προκαλούν ένα μικρό χαμόγελο όταν τα κοιτάζουμε. Ο Guillermo Mordillo, ο πιο διάσημος παγκοσμίως Αργεντινός σκιτσογράφος και κομίστας πέθανε στη Μαγιόρκα σε ηλικία 86 ετών. Το χιούμορ του δεν είχε λόγια και δε χρειαζόταν μετάφραση. Η εκφραστική δύναμη των εικόνων του μιλούσε σε ολόκληρο τον κόσμο και οι εικόνες του γεμάτες μαεστρία και πρωτοτυπία σχολίαζαν την καθημερινότητα και τα μεγάλα προβλήματα του κόσμου με τρόπο ελκυστικό, και διασκεδαστικό. Οι ιστορίες του Μορντίλο διαβάστηκαν σε όλο τον κόσμο και τις κατάλαβαν όλοι ανεξάρτητα από τη φυλή, την καταγωγή, την κοσμοθεωρία και τη μόρφωσή τους.
Γεννημένος στην Αργεντινή παρουσίασε το 1966 το πρώτο του σκίτσο στο Παρί Ματς, έζησε και δούλεψε σε πολλές χώρες του κόσμου και οι αναγνώστες του αναγνώριζαν αμέσως στις ιστορίες του, τους ανθρώπους, τα ζώα και τα μυθικά του πλάσματα με τα στρογγυλά, και συχνά αστεία, πρόσωπα και τις εκφραστικότατες μύτες.
Ο Μορντίλο έφτασε πέρα από τις εννοιολογικές συγχύσεις της εποχής μας και τη δυσκολία να αποδοθούν οι ιδέες του σε μια Βαβυλωνία γλωσσών, και είχε ένα κοινό που ξεκινούσε από παιδιά ηλικίας πέντε ετών, καθώς με πνεύμα αστείο κι αινιγματικό σχολίαζε με τέτοιο τρόπο ώστε να τον καταλαβαίνουν όλοι. Οι φιγούρες του δεν είναι ηρωικές αλλά αντιστέκονται στο κατεστημένο, κάνουν τα αδύνατα δυνατά, εφευρίσκουν εκεί που άλλοι θα απελπίζονταν, συζητούν λύσεις αδύνατες, και όμως λογικές. Συνδυάζουν το πιθανό με το απίθανο, το λογικό με το παράλογο, την ψυχρή γνώση με το αίσθημα.
Ο ίδιος τις αποκαλούσε αντικομφορμιστικές: Ο Άγιος Βασίλης κυκλοφορούσε όλο το χρόνο φορώντας τη στολή του, ένας ναυαγός φωτίζεται από μια λάμπα μέχρι να βρει το δρόμο της επιστροφής, οι περιπέτειες, τα άγχη και η πιεστική γκρίζα πραγματικότητα των πόλεων σχολιάζεται με ένα τρόπο απλό και προφανή, ωστόσο μοναδικό και ανεπανάληπτο.
Ο Μορντίλο με τις ιστορίες του οργανώνει έναν δικό του κόσμο με δικούς του νόμους. Μέχρι το τέλος δε σταμάτησε να πειραματίζεται, έκανε περισσότερα από 2.000 σχέδια, ενώ στη ζωή του έκανε μόνο τρεις εκθέσεις. Στο Παρίσι στα τέλη της δεκαετίας του ’60, μία στη Βαρκελώνη και η τελευταία στην Πάλμα ντε Μαγιόρκα το Νοέμβριο του 1989, όπου τα έσοδα διατέθηκαν για θεραπεία παιδιών με αυτισμό. Τα βιβλία με τα σχέδιά του κυκλοφορούν σε χιλιάδες εκδόσεις σε όλο τον κόσμο.
