Υπάρχει ένας σαφής στόχος: το καλοκαίρι του 2020. Ένα ακόμη βήμα προς τα εμπρός για το Swan (δίκτυο αειφορικού δικτύου αειφόρων), το σχέδιο σύνδεσης του Ιονίου Πελάγους μεταξύ Ιταλίας και Ελλάδας με υδροπλάνο. Η συνάντηση στην Κέρκυρα έχει μόλις συνάψει μεταξύ των εταίρων για να κάνει τις συνδέσεις από Nardò, Gallipoli και Taranto στα ελληνικά νησιά πραγματικότητα.
Το έργο έχει διαμορφωθεί τους τελευταίους μήνες χάρη στους πόρους του προγράμματος συνεργασίας Eu 2014/2020 Interreg Ελλάδας-Ιταλίας, το οποίο χρηματοδότησε το Swan με περίπου τρία εκατομμύρια και ανέπτυξε ένα δίκτυο που περιλαμβάνει το Λιμεναρχείο Κέρκυρας, τον Δήμο Την Κέρκυρα, την αρχή του λιμενικού συστήματος του Ιονίου Πελάγους – το λιμάνι του Taranto, τον Δήμο Gallipoli και τον δήμο του Nardò, εκτός από την υποστήριξη της ιταλικής ναυτιλιακής αεροπορίας και της εταιρείας Master Ludi.
Η ιδέα είναι να πραγματοποιηθούν, στα λιμάνια του Τάραντα, της Γκαλιπολί και της Σάντα Μαρία αλ Μπάμνο (και από την άλλη πλευρά εκείνων της Κέρκυρας, των Παξών, της Ερικούσας, του Ματρακι και του Οθωνίου) οκτώ υδροπλάνα ικανά να φιλοξενήσουν τα υδροπλάνα που θα χρησιμοποιηθούν τόσο για μια σειρά υπηρεσιών στην περιοχή (πολιτική προστασία, περιβαλλοντική παρακολούθηση, διάσωση και βοήθεια) όσο και για υπηρεσίες πληροφόρησης και πολιτιστικής κληρονομιάς. Πάνω απ ‘όλα, θα επιτρέψουν την ανάπτυξη του τουρισμού με υδροπλάνο, με συνδέσεις μεταξύ της Απουλίας και της Ελλάδας.
Το επόμενο βήμα θα είναι το στούντιο γενικού σχεδιασμού, τότε θα προχωρήσουμε με τον εκτελεστικό σχεδιασμό των θαλάσσιων αεροπλάνων και μίνι τερματικών σταθμών που θα διαθέτουν υπηρεσίες υποδοχής επιβατών, γραφεία, σημεία πρώτων βοηθειών, τουαλέτες και εστιατόρια, αξιολογήσεις περιβαλλοντικών επιπτώσεων και δοκιμές.
Στην άλλη πλευρά της ακτής, ο Otranto το είχε ήδη δοκιμάσει με το υδροπτέρυγα, αλλά η υπηρεσία καταστράφηκε στη συνέχεια λόγω της ανάθεσης της εταιρείας μεταφοράς. Τώρα προσπαθούν ξανά στο Ιόνιο Πέλαγος, εστιάζοντας στο υδροπλάνο και πάνω απ ‘όλα στην υλοποίηση των θαλάσσιων αεροπλάνων. Το πρώτο σημείο, στην πραγματικότητα, είναι ακριβώς αυτό: η κατασκευή δομών που επιτρέπουν τις αναχωρήσεις και τις αφίξεις οχημάτων, με εκφορτώσεις, ένα μικρό τερματικό για τους επιβάτες και κυρίως ένα σώμα νερού κατάλληλο για απογείωση και προσγείωση .